معماری جهان، فرانسه، موزه آتشفشان

در میان آتشفشان های خاموش منطقه سنت اوله روش (Saint Ours Les Roches) در کشور فرانسه مخروطی عظیم از زمین سر برآورده و به شکلی انتزاعی، آتش فشان خاموشی را تداعی می کند.

مجموعه نامتراکم مرکز آتشفشان اروپا، دارای مساحتی معادل 18200 مترمربع می باشد. ایده ساخت این موزه حاصل خلاقیت "لری ژیکارد استین" در جهت زنده کردن تاریخچه آتشفشان ها در جنوب غربی اروپا و افزایش آمار گردشگران منطقه بوده است. وی طی مسابقه ای طراحی موزه ای همگون با زمینه، در جهت آشنایی و مطالعه بر روی تاریخچه و موجودیت آتش فشان ها را به رقابت گذاشت. معمارانی همچون فاستر، راجرز، ایسوزاکی شرکت کرده بودند اما در نهایت طرح هانس هولاین (Hans Hollein) معمار برجسته اتریشی که بارزترین ویژگی آن ایجاد رابطه ای تنگاتنگ و استادانه میان زمینه و بنا بود برگزیده گردید.


ادامه مطلب


معماری جهان، برزیل، موزه ایبره کامارگو

سیزا می نویسد: "موزه به دلیل شیب تند زمین، بصورت ساختاری عمودی طراحی شده." بنابراین او فضاهای نمایشگاهی را در سه طبقه  پیرامون یک آتریوم مرکزی بلند سازمان دهی کرد و کافی شاپ و فضاهای خدماتی دیگر نظیر فضاهای آموزشی را در یک جفت ساختمان فرعی الحاقی قرار داد. انبار، بایگانی ها و یک سالن سخنرانی کوچک این دو بخش اصلی و فرعی را به هم متصل می کند. یافتن فضایی برای پارکینگ بسیار دشوار بود و در انتها، سیزا توانست کارفرما و مسئولین شهری را برای ساخت یک پارکینگ با ظرفیت 100 اتومبیل در زیر خیابان مجاور پروژه متقاعد کند.

دستک هایی کنسول شده بر روی میدان (پلازا) کوچکی در مقابل ورودی، فضای نسبتا محصوری ایجاد کرده است. این پلازا که به سمت کافی شاپ و ساختمان کارگاه آموزشی کشیده می شود، توسط رامپی با پیاده رو ارتباط برقرار می کند و با فضای شهری در می آمیزد. فضای پلازا با سه بازوی بتنی که از طبقات دوم، سوم و چهارم ساختمان منشعب می شوند به صورت یک فضای عمومی مرتفع رو باز تعریف می شود. بازوها که رامپ های بین طبقات گالری ها را در خود جای می دهند گویی پلازا را در آغوش می کشند، بی آنکه تماسی با آن داشته باشند.

درون موزه، سیزا یک وید چند طبقه ای جانمایی کرده است که به عنوان یک آتریوم مرکزی عمل می کند.

درضمن تنها چند پنجره محدود در طول مسیر رامپ ها و کریدورها تعبیه شده است که دیدهای قاب بندی شده و دقیقی از رودخانه و فضای خیابان ارائه می کنند. رامپ های سیال بنا دیدگاه سیزا نسبت به معماری به مثابه حرکت و سفر را عینیت می بخشد. (منابع و مراجع: ب-3)

معماری جهان، آلمان، موزه مرسدس بنز اشتوتگارت

اغلب در طراحی موزه های مربوط به وسایل نقلیه فضاهای نمایشگاهی را در سطح همکف سازماندهی می کنند، اما "بن ون برکل" و "کارولین باس"، معماران هلندی دفتر معماری U.N Studio موزه مرسدس بنز را در سال 2007 با جسارتی دور از تصور ساختند.

هزینه ساخت این موزه 65 میلیون دلار بود و در ساخت آن 110 هزار تن فلز و بتن به کار رفته است، تا حدی که در مقایسه میان این موزه با سایر موزه های خودرو، آن ها همچون انبارهای ساده ای جلوه می کنند. این بنا در مجاورت بزرگراه B14 در ورودی شهر اشتوتگارت آلمان قرار دارد. (منابع و مراجع: ب-3) شهر اشتوتگارت اولین شهری است که اتومبیل مرسدس بنز را در آن به نمایش گذاشته اند. قبل از احداث این موزه، در این مکان کارخانه ای قرار داشت که پس از آن این موزه را افتتاح کردند. متریال انتخاب شده برای فضای داخلی این پروژه بتن می باشد. این مصالح بهترین انتخاب برای پیچ و خم های بسیار زیاد و متعدد پروژه موزه مرسدس بنز می باشد. علاوه بر این رنگ بتن برای نمایش خودروهای تولیدی شرکت مرسدس بنز، در این پروژه بسیار مناسب هستند.

موزه مرسدس شامل فضای نمایشگاهی برای کلکسیون تاریخی مرسدس بنز (شامل 40 نمونه نادر از خودروهای سواری، 40 کامیون تجاری و 40 دستگاه خودرو مسابقه ای) و در کنار آن رستوران، کافی شاپ، بخش اداری و لابی می باشد. همچنین به دلیل مجاورت این موزه با دفتر مرکزی مرسدس بنز، در هر مقطع زمانی از تمام مدل های در دست ساخت این شرکت، یک نمونه به لابی اصلی سالن منتقل می شود. هندسه فریبنده بن ون برکل، سازماندهی سازه ای و طراحی خاص این موزه به گونه ای ترکیب شده که نتیجه آن بنایی برجسته برای نگهداری و نمایش اتومیبل های افسانه ای است. ساختمان در مجموع آن قدر به مجسمه شبیه است که تمایز بین اجزای معماری در آن بسیار مشکل است، به گفته بن ون برکل سقف به آرامی به دیوار و سپس به کف تبدیل می شود. سازماندهی فضاهای بدون ستون با دهانه های 300 متری، فضای آزادی ایجاد می کند که نمایش وسایل نقلیه ای به بزرگی و سنگینی کامیون های سنگین آتش نشانی و اتوبوس ها امکان پذیر شود. به گفته ی وارنر سوبک مهندس سازه پروژه، دهانه های این ساختمان باری مشابه دهانه های پل های بزرگراه تحمل می کنند.

از  نظر سازه، بارهای ناشی از وزن اتومبیل ها را به 9 سطح تقسیم کردند (موزه 9 طبقه می باشد) که بار وارده به هر سطح به اندازه بار یک اتوبان 6 بانده می باشد. با وجود سنگینی بسیار بار طبقات، سازه این موزه چندان سنگین به نظر نمی رسد. در این پروژه ستون ها که پیرامون ساختمان سازماندهی شده اند، همگی به صورت V بر عکس شکل گرفته اند تا مقاومت ساختمان را افزایش دهند.

سیرکولاسیون حرکت بازدیدکنندگان از طبقات بالا به پایین می باشد. در واقع افراد 42 متر از زمین بالا می روند تا نمایشگاه را ببینند. در نقطه شروع در طبقه هشتم، افراد می توانند از طریق یکی از دو رامپ مارپیچ پایین بیایند. این دو مسیر مانند مارپیچی DNA شکل در هم پیچیده شده اند و مستمرا همدیگر را قطع می کنند و این امکان را به افراد می دهند که مسیر خود را تغییر دهند.

مسیر اول؛ غرفه های راهنما، مربوط به تاریخ مرسدس بنز است که شامل 1500 تابلو می باشد و تولد صنعت خودرو را در سالهای پایانی قرن نوزدهم میلادی به تصویر می کشند. مسیر دوم؛ محوطه ای شامل پنج سالن زیر است؛ گالری سفر، گالری بارها، گالری طراحان، گالری نام ها و گالری قهرمانان.تاکسی ها و اتوبوس های تولید شده توسط بنز محوطه بخش سفر را پر کرده اند. در حالی که خودروی شخصی پاپ ژان پل دوم، در مرکز محوطه سالن قهرمانان می باشد. گفتنی است؛ ساختار موزه مرسدس بنز به صورت سه جبهه می باشد که از آرم این شرکت الهام گرفته شده است.

معماری جهان، فرانسه، موزه کوا برانلی

پس از موسسه دنیای عرب و بنیاد کارتیه، موزه کوا برانلی، سومین شاهکار خلاقانه ژان نوول (Jean Nouvel) در مرکز فرهنگ و هنر اروپا یعنی پاریس می باشد.

کوا برانلی، موزه هنر و تمدن های آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و آمریکا می باشد که در مجاورت رود سن در قلب شهر پاریس کشور فرانسه و به فاصله اندکی از برج ایفل و موزه لوور در سایتی به مساحت دو و نیم هکتار و با زیربنایی معادل 30000 مترمربع در سال 2006 ساخته شده است.

این بنا توسط دیواره ای شیشه ای و مرتفع که بر روی آن اطلاع رسانی رویداد های درون موزه نیز صورت می گیرد از شهر جدا شده است. از نکات طراحی این موزه می توان به موارد زیر اشاره کرد؛ توجه به تکنولوژی روز معماری، احترام به خط آسمان و سیمای شهری پیرامون بنا، معماری راز آلود و معماگونه که شاخصه کارهای ژان نوول می باشد و همچنین توجه به مبانی معماری سبز، نظیر تلفیق بنا با فضای سبزی پارک مانند و استفاده از دیوارهای گیاه پوش. دیوار گیاه پوشی که مساحتی معادل 800 مترمربع را توسط 15000 گیاه از 150 گونه متفاوت پوشانده و با تغییر فصول سال رنگ و پوشش دیوارها نیز تغییر می کند.

موزه در درون باغی وسیع قرار گرفته که تمامی مسیرهای حرکتی در آن ارگانیک بوده و مجموعه ای از تپه های کوچک، حوضچه ها، نشیمن ها، درختان بلوط و افرا در آن دیده می شود. بنا از چهار ساختمان نیمه مجزا تشکیل شده. شمالی ترین قسمت ساختمان به فضاهای اداری اختصاص یافته که در مجاورت آن، ساختمان دیگری قرار دارد که شامل سالن سخنرانی و مخزنی به گنجایش هفتصد هزار عکس و سند صوتی می باشد. ساختمان اصلی موزه، حجم سیالی است به طول 210 متر که در آن بیش از 3500 اثر هنری معرفی شده است.

انحنای خفیفی در مسیر حرکت رودخانه سن وجود دارد که تاثیر آن توسط انحنایی در حجم بنا دیده می شود. بر روی بام این ساختمان وسیع ترین باغ بام شهر به مساحت 3000 مترمربع طراحی شده که در آن رستوران و مدیاتک نیز قرار دارد. آنچه در نماهای خارجی و در جداره شمالی بنا جلب توجه می کند 29 مکعب معلق با رنگ های تندی است که از نمای شمالی حجم اصلی بیرون زده است؛ که از داخل، در هر کدام از آنها چندین اثر هنری از قاره های مختلف نمایش داده شده.

پس از داخل شدن به بنا، برای رسیدن به فضاهای نمایشگاهی باید رامپی نسبتا طولانی و پر پیچ و خم را طی کرد که این حرکت تدریجی همراه با تغییر کیفیت فضایی بوده و حال مخاطب را کم کم از فضای شهری دور کرده و با حرکتی رازآلود، آماده بازدید از هنر بدوی اقوام سایر ملل می کند. (منابع و مراجع: ب-3 و ب-4)