معماری جهان، آمریکا، مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل

تام ماین در سال 1944 میلادی، در لس آنجلس آمریکا به دنیا آمد، وی در دانشگاه جنوب کالیفرنیا تحصیلات خود را به پایان رساند و در سال 1972 شرکت مشهور مورفوسیس را تأسیس نمود.

تام ماین (Thom Mayne) در مصاحبه ای معماری خود را با معماری ریچارد مه یر (Richard Meier) مقایسه کرده و اظهار می کند که سبک معماری معمارانی همچون مه یر، حول یک ایده مرکزی سامان می یابد، در حالی که معماری نسل وی به چیزی کاملا متفاوت باور داشته و احساس قرابت عجیبی با زیست شناسی، اکولوژی و پیچیدگی های نظریه آشوب -به طور کلی سیستم های در هم تنیدگی و برهم کنش های چندگانه- دارد و در ادامه نتیجه می گیرد که در معماری وی مناسبات بین چیزها مهم بوده و خود چیزها و ذات آنها در اولویت بعدی قرار دارند.

دفتر معماری مورفوسیس (morphosis architects)؛ سابقه ای درخشان در طراحی فضاهای آموزشی دارد، هر چند در تمامی این آثار فرم و ظاهر ساختمان به دلیل نوآوری در طراحی جداره ها جلب توجه می کند. اما از نظر بسیاری از منتقدین این پیچیدگی در ذات ساختمان نفوذ کرده و بیش از هر کس بر مخاطبین اصلی پروژه تاثیر می گذارد. مرکز مطالعات نجوم و اخترشناسی کهیل در پاسادینا آمریکا (Pasadena USA) یکی از این فضاهای آموزشی می باشد که توسط این معمار برجسته لس آنجلسی در سال 2009 طراحی شد.


ادامه مطلب

معماری جهان، هند، انستیتو بین المللی مدیریت کلکته

از نکات حائز اهمیت در این بنا شیوه ای متفاوت در برقراری پیوند میان ساختمان و زمینه  آن می باشد. طبیعت که در هندوستان جلوه های متفاوتی داشته و الهام از آن و احترام به آن از ارکان اصلی باورهای فرهنگی و مذهبی هندوها محسوب می شود، در این بنا به شیوه ای خاص جلوه گر شده است.

بخشی از ساختمان جداره ای پوشیده از شیشه های رنگی دارد که تمامی رنگ های بکار رفته در آن انعکاس رنگ های آسمان منطقه، در مواقع مختلفی از روز می باشد. همچنین به گفته طراحان، شفافیت جداره ها تمثیلی از شفافیت ذهن دانشجویان و نسل جوان هندوستان است. آنچه بر جذابیت نمای رنگی ساختمان می افزاید انحنای فرم این جداره  است که توسط خطوطی افقی به پنج نوار کشیده تقسیم شده و این امر به پویایی و سیالیت این جداره افزوده است. همچنین تفاوت فاحش میان ساختار جداره منحنی شکل با سایر قسمت های ساختمان که در آنها از صفحاتی صلب و مشبک  به رنگ سفید و سیاه استفاده گردیده بر اهمیت بصری جداره رنگی می افزاید.

در فضاهای داخلی نیز، بازی نور، سایه و رنگ به واسطه انعکاس رنگارنگی از صفحات جداره، در راهروهای ارتباطی، نمایان شده است. تاکید بر اهمیت رنگ، علاوه بر نما در جداره های داخلی و حتی مبلمان بنا نیز دیده می شود.

سایت پروژه در بافتی مسکونی و پرتراکم قرار گرفته و تناسبات زمین ساختاری خطی را در پلان دیکته نموده است. با این وجود موفقیت پلان در بهره گیری از مزیت های نظام خطی بسیار آموزنده است؛ نحوه قرارگیری سالن ها و کلاس های آموزشی، طراحی راهرو و مسیرهای ارتباطی، نورگیری کلاس ها و محل مناسب قرارگیری باکس های ارتباط عمودی از جمله نکات قابل توجه در پلان می باشند. (منابع و مراجع: ب-3)

معماری جهان، ترکیه، آکادمی بانکداری یاپی کردی

این ساختمان در شهر گبز کشور ترکیه، با زیربنایی در حدود 10 هزار مترمربع، بنایی الحاقی است به مجموعه ای که توسط "جان مک اسلان" معمار انگلیسی در دهه نود میلادی طراحی گردید، مجموعه ای از 10 ساختمان مکعبی از جنس بتن که با نظم خاصی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. ساختمان جدید که در کنج این چیدمان قرار دارد از نظام هندسی موجود تبعیت نکرده و آگاهانه از تن دادن به ساختار بسته و تکراری حاکم بر سایت پلان سر باز می زند.

بدین ترتیب ضمن چرخشی45 درجه نسبت به مجموعه و کشیدگی بیش از حد به سمت خارج سایت، ساختمان جدید به نقطه شاخص مجموعه تبدیل می گردد که نه تنها از داخل مجموعه جلب توجه می کند بلکه از خارج سایت نیز به عنوان شاخصه ای جدید و جذاب برای این مجموعه به نظر می رسد.

این بنا متشکل از دو بال طویل به ارتفاع چهار طبقه است که با فصله اندکی نسبت به یکدیگر قرار گرفته و از داخل سایت دو ساختمان مجزا به نظر می رسند. این دو بال، ساختمان تمامی فضاهای آموزشی مجموعه را دربرگرفته و فضای اندک بین دو بال که با سقفی شفاف پوشیده شده است به فضاهای جمعی، کافی شاپ، راهروهای ارتباطی و نشیمن اختصاص یافته و به خوبی از نور طبیعی بهره می برد. در آخرین تراز ساختمان، محوری با زاویه ای تند فضای داخلی را شکافته و نشیمنی تعریف نموده که نحوه جهت گیری آن دید مستقیم به دریای مرمر را ممکن ساخته است.

از دیگر نکات قابل توجه در این بنا، سادگی و در عین حال تضاد رنگ و مصالح به کار رفته در جداره های خارجی است. جنس پانل های تشکیل دهنده بال ها، از فلز مس بوده که تنها به علت تفاوت در جهت نصب بر روی بدنه با دو رنگ متمایز رویت می شوند. این نوآوری ساده نه تنها کلاس ها را از نور مستقیم حفظ می کند بلکه در طول شب نیز درخشش و انعکاس نور داخل ساختمان بر این شبکه قرمز رنگ دو چندان شده و نظر هر ببیننده ای را به خود جلب می کند.

اهمیت نقش رنگ در داخل بنا نیز محسوس است. نه تنها پانل های رنگی راهروها را از فضای آتریوم مرکزی جدا می سازد، بلکه نورپردازی فضاهای داخلی نیز در ساعات مختلف از روز متفاوت بوده و حال و هوای آتریوم نیز به طبع آن تغییر می کند. در تراز زیرزمین، فضاهای جمعی دیگری نظیر رستوران، غذاخوری کارکنان، سالن کنفرانس و سالن پذیرایی قرار گرفته اند. (منابع و مراجع: ب-3 و ب-4)

معماری جهان، امارات، انستیتوی علم و تکنولوژی مصدر

"مصدر سیتی" یا "شهر پایدار مصدر" عنوان بزرگترن پروژه معماری و شهرسازی در عرصه ساخت و ساز "زیست پایدار" می باشد. این شهر  یکی از اصلی ترین مراکز اقتصادی و فرهنگی امارات متحده عربی به شمار می آید که در یکی از سخت ترین محیط های زیست طبیعی جهان، یعنی در صحرایی در نزدیکی ابوظبی در حال ساخت است. در تابستان و با در نظر گرفتن بادهای خشک بیابانی دمای هوا این منطقه به بیش از 60 درجه می رسد. این شهر قرار است کلان شهری عاری از هرگونه آلودگی و آلاینده های کربنی باشد و در مقایسه با دیگر شهرهای مشابه، مصرف آب در آن 60 درصد کاهش خواهد یافت. طراحی این شهر و تمامی ساختمان های آن بر عهده "نورمن فاستر و شرکا" می باشد. بی شک این پروژه که در سه فاز تعریف شده است و تکمیل آن تا سال 2050 به طول خواهد انجامید، عظیم ترین پروژه طراحی شده توسط این معمار صاحب نام انگلیسی خواهد بود.

دو شهر مصدر و ابوظبی به فاصله 17 کیلومتری از یکدیگر قرار گرفته اند که توسط یک سیستم راه آهن سبک به همدیگر متصل هستند و این به 60 هزار کارگر امکان می دهد که روزانه به این مرکز زیست سازگار رفت و آمد کنند. کل این شهر رو به شمال شرقی است تا جریان بادهای خنک شب در این شهر، بیشترین مقدار باشد و قرار گرفتن آن در معرض بادهای گرم روز کاهش یابد. همچنین در 6 کیلومتری اطراف این شهر دیواری به صورت یک محوطه مربع شکل قرار دارد که وظیفه محافظت شهر در مقابل بادهای شدید را بر عهده دارد.

علاوه بر کلیه اصول شهرسازی پایدار که در طراحی این شهر مدنظر بوده اند، تک تک ساختمان های آن نیز می بایست پایدار و مولد انرژی باشند. جهت گیری خیابان ها و ساختمان ها، حداکثر استفاده از باد طبیعی را برای سرمایش ممکن می سازد. از سوی دیگر سقف تمامی ساختمان ها توسط سایه بانی پوشیده شده است. برق اصلی شهر در حال حاضر از کارخانه فتوولتائیک خورشیدی 10 مگاواتی تامین می شود که بزرگترین کارخانه از این نوع در خاورمیانه است. گرمایش آب مصرفی شهر نیز به کمک تابش خورشید انجام می شود و از سیستم های متنوعی برای تصفیه و بازیافت پسماند آب شهری استفاده می شود.

حتی رستوران های این شهر نیز جز غذاهای طبیعی و ارگانیک غذایی سرو نمی کنند. بدیهی است که ورود اتومبیل های رایج به این شهر ممنوع بوده و تنها ماشین های برقی مجاز به تردد در شهر می باشند.

در ضمن کوچه هایی با عرض کم که بر شدت بادهای خنک می افزایند، استفاده از سایه بان در کوچه ها و میدان های شهری، استفاده از الگوی حیاط های مرکزی در سراسر شهر و همچنین تخلخل جداره های ساختمان، همگی اصولی از معماری سنتی اعراب می باشند که در ترکیب با روش های تکنولوژیک و پیشرفته  در این شهر به کار رفته اند. لازم به ذکر است که میزان مصرف انرژی  تک تک دانشجویان، ساکنان و واحدهای مسکونی شهر، توسط "پلیس سبز" قابل کنترل و محاسبه می باشد. مارتین پوتر، مدیر مرکز عملیات شهر مصدر و مشهور به "پلیس سبز" این مرکز چنین می گوید: "می خواهیم دقیقاً بدانیم که چطور این ساختمان ها کار می کنند. به این شکل می توان مشخص کرد که چه کسی بیشترین مقدار آب و انرژی را مصرف می کند، چه در آپارتمان و چه در آکادمی. برخی از دانشجویان در 16 درجه سانتی گراد نیز از دستگاه خنک کننده استفاده می کنند، در اینجا هوا 24 درجه است."

فاستر برای پیوند بیشتر ساختمان انستیتو علم و تکنولوژی مصدر با زمینه، از پانل هایی پوشیده با خاک سرخ صحرا و همچنین موتیف ها و تزیینات اسلامی در طراحی جداره ها استفاده کرده. این انستیتو، به عنوان  اصلی ترین واحد آموزش عالی در این شهر می باشد که جز اولین بناهایی است که در این شهر ساخته شد. همچنین تحقیقات این دانشگاه به توسعه پیرامون پایداری انرژی اختصاص دارد. (منابع و مراجع: ب-3)

اگرچه این شهر هنوز تکمیل نشده، اما جوایز و تقدیرات زیادی را از آن خود کرده. از جمله این جوایز می توان به، جایزه "شهر یا منطقه زیست پایدار سال" در مراسم جهانی اهدای جوایز تجدید پذیر ارنست و یانگ در سال 2007 و همچنین برنده جایزه بین المللی موسسه سلطنتی معماران بریتانیا در سال 2011 اشاره نمود.