کتیبه های درهای چوبی بنا مورخ به 1316 و نیز 1354 شمسی است. در کتیبه ضریح سید ابراهیم، تاریخ 1299 دیده می شود. این بنا مدفن میرمحمد، فرزند امام موسی کاظم(ع) و برادر شاه چراغ است. مزاری دیگر نیز در این بنا قرار دارد که به مزار ابراهیم، فرزند سید میرمحمد، معروف است. بنا بر منابع بررسی شده، میرزا عنایت الله دستغیب در حدود سال 725 مرقد این امامزاده را درخانه خود مشاهده کرده و با خرید خانه های اطراف، بانی بنای امامزاده شده است.
گنبد فعلی از آثار ظهیر الدوله قاجار است و ضریح نقره آن به فرمان شاه زاده معتمد الدوله اویس میرزا و به دست حاجی میرزا محمد حسین زرگر ساخته شده است. بانی آینه کاری بنا، والی فارس در زمان محمدشاه قاجار معرفی شده است. وی بانی مرمت مقابر عسگرین کاظمین نیز بوده است. در منابع آمده که بنای اصلی امام زاده از آثار قرن دهم هجری قمری به نظر می رسد که در دوره زندیان و قاجاریان در تزیین و تعمیر آن کوشیده اند. این بنا در طی زمان چند بار بازسازی شده است. ضریح خاتم کاری روی مرقد متعلق به دوره زندیان است. در دوره قاجاریان، گنبد فعلی بنا احداث و داخل فضاها آینه کاری شد و ضریح نقره سید میرمحمد بر مرقد وی نصب شد. در سالهای اخیر، نمای خارجی بنا مرمت شده است. (الف-1)
