معماری جهان، برزیل، موزه ایبره کامارگو

سیزا می نویسد: "موزه به دلیل شیب تند زمین، بصورت ساختاری عمودی طراحی شده." بنابراین او فضاهای نمایشگاهی را در سه طبقه  پیرامون یک آتریوم مرکزی بلند سازمان دهی کرد و کافی شاپ و فضاهای خدماتی دیگر نظیر فضاهای آموزشی را در یک جفت ساختمان فرعی الحاقی قرار داد. انبار، بایگانی ها و یک سالن سخنرانی کوچک این دو بخش اصلی و فرعی را به هم متصل می کند. یافتن فضایی برای پارکینگ بسیار دشوار بود و در انتها، سیزا توانست کارفرما و مسئولین شهری را برای ساخت یک پارکینگ با ظرفیت 100 اتومبیل در زیر خیابان مجاور پروژه متقاعد کند.

دستک هایی کنسول شده بر روی میدان (پلازا) کوچکی در مقابل ورودی، فضای نسبتا محصوری ایجاد کرده است. این پلازا که به سمت کافی شاپ و ساختمان کارگاه آموزشی کشیده می شود، توسط رامپی با پیاده رو ارتباط برقرار می کند و با فضای شهری در می آمیزد. فضای پلازا با سه بازوی بتنی که از طبقات دوم، سوم و چهارم ساختمان منشعب می شوند به صورت یک فضای عمومی مرتفع رو باز تعریف می شود. بازوها که رامپ های بین طبقات گالری ها را در خود جای می دهند گویی پلازا را در آغوش می کشند، بی آنکه تماسی با آن داشته باشند.

درون موزه، سیزا یک وید چند طبقه ای جانمایی کرده است که به عنوان یک آتریوم مرکزی عمل می کند.

درضمن تنها چند پنجره محدود در طول مسیر رامپ ها و کریدورها تعبیه شده است که دیدهای قاب بندی شده و دقیقی از رودخانه و فضای خیابان ارائه می کنند. رامپ های سیال بنا دیدگاه سیزا نسبت به معماری به مثابه حرکت و سفر را عینیت می بخشد. (منابع و مراجع: ب-3)

معماری جهان، آلمان، موزه مرسدس بنز اشتوتگارت

اغلب در طراحی موزه های مربوط به وسایل نقلیه فضاهای نمایشگاهی را در سطح همکف سازماندهی می کنند، اما "بن ون برکل" و "کارولین باس"، معماران هلندی دفتر معماری U.N Studio موزه مرسدس بنز را در سال 2007 با جسارتی دور از تصور ساختند.

هزینه ساخت این موزه 65 میلیون دلار بود و در ساخت آن 110 هزار تن فلز و بتن به کار رفته است، تا حدی که در مقایسه میان این موزه با سایر موزه های خودرو، آن ها همچون انبارهای ساده ای جلوه می کنند. این بنا در مجاورت بزرگراه B14 در ورودی شهر اشتوتگارت آلمان قرار دارد. (منابع و مراجع: ب-3) شهر اشتوتگارت اولین شهری است که اتومبیل مرسدس بنز را در آن به نمایش گذاشته اند. قبل از احداث این موزه، در این مکان کارخانه ای قرار داشت که پس از آن این موزه را افتتاح کردند. متریال انتخاب شده برای فضای داخلی این پروژه بتن می باشد. این مصالح بهترین انتخاب برای پیچ و خم های بسیار زیاد و متعدد پروژه موزه مرسدس بنز می باشد. علاوه بر این رنگ بتن برای نمایش خودروهای تولیدی شرکت مرسدس بنز، در این پروژه بسیار مناسب هستند.

موزه مرسدس شامل فضای نمایشگاهی برای کلکسیون تاریخی مرسدس بنز (شامل 40 نمونه نادر از خودروهای سواری، 40 کامیون تجاری و 40 دستگاه خودرو مسابقه ای) و در کنار آن رستوران، کافی شاپ، بخش اداری و لابی می باشد. همچنین به دلیل مجاورت این موزه با دفتر مرکزی مرسدس بنز، در هر مقطع زمانی از تمام مدل های در دست ساخت این شرکت، یک نمونه به لابی اصلی سالن منتقل می شود. هندسه فریبنده بن ون برکل، سازماندهی سازه ای و طراحی خاص این موزه به گونه ای ترکیب شده که نتیجه آن بنایی برجسته برای نگهداری و نمایش اتومیبل های افسانه ای است. ساختمان در مجموع آن قدر به مجسمه شبیه است که تمایز بین اجزای معماری در آن بسیار مشکل است، به گفته بن ون برکل سقف به آرامی به دیوار و سپس به کف تبدیل می شود. سازماندهی فضاهای بدون ستون با دهانه های 300 متری، فضای آزادی ایجاد می کند که نمایش وسایل نقلیه ای به بزرگی و سنگینی کامیون های سنگین آتش نشانی و اتوبوس ها امکان پذیر شود. به گفته ی وارنر سوبک مهندس سازه پروژه، دهانه های این ساختمان باری مشابه دهانه های پل های بزرگراه تحمل می کنند.

از  نظر سازه، بارهای ناشی از وزن اتومبیل ها را به 9 سطح تقسیم کردند (موزه 9 طبقه می باشد) که بار وارده به هر سطح به اندازه بار یک اتوبان 6 بانده می باشد. با وجود سنگینی بسیار بار طبقات، سازه این موزه چندان سنگین به نظر نمی رسد. در این پروژه ستون ها که پیرامون ساختمان سازماندهی شده اند، همگی به صورت V بر عکس شکل گرفته اند تا مقاومت ساختمان را افزایش دهند.

سیرکولاسیون حرکت بازدیدکنندگان از طبقات بالا به پایین می باشد. در واقع افراد 42 متر از زمین بالا می روند تا نمایشگاه را ببینند. در نقطه شروع در طبقه هشتم، افراد می توانند از طریق یکی از دو رامپ مارپیچ پایین بیایند. این دو مسیر مانند مارپیچی DNA شکل در هم پیچیده شده اند و مستمرا همدیگر را قطع می کنند و این امکان را به افراد می دهند که مسیر خود را تغییر دهند.

مسیر اول؛ غرفه های راهنما، مربوط به تاریخ مرسدس بنز است که شامل 1500 تابلو می باشد و تولد صنعت خودرو را در سالهای پایانی قرن نوزدهم میلادی به تصویر می کشند. مسیر دوم؛ محوطه ای شامل پنج سالن زیر است؛ گالری سفر، گالری بارها، گالری طراحان، گالری نام ها و گالری قهرمانان.تاکسی ها و اتوبوس های تولید شده توسط بنز محوطه بخش سفر را پر کرده اند. در حالی که خودروی شخصی پاپ ژان پل دوم، در مرکز محوطه سالن قهرمانان می باشد. گفتنی است؛ ساختار موزه مرسدس بنز به صورت سه جبهه می باشد که از آرم این شرکت الهام گرفته شده است.

معماری ایران، اصفهان، خانه سجادی

خانه سجادی دارای حیاط مرکزی نسبتا وسیعی است که در سه جبهه آن بناهای دو طبقه ای دیده می شوند، اما در جبهه چهارم (شمالی)، طبقه دوم عقب نشسته و طبقه اول از میانه باز شده که بدین ترتیب گستردگی موزونی برای حیاط ایجاد کرده و از این جهت، این جبهه اهمیت خاصی یافته است. بنا ترکیبی از سه مجموعه فضایی مهم است. مجموعه نخست واقع در جبهه جنوبی شامل حوضخانه، شاه نشین آن و چهار اتاق سه دری است. حوضخانه توسط جویی به حوض اصلی حیاط اتصال می یابد و چهار اتاق سه دری در طرفین آن در دو طبقه قرار دارند که به این فضا اشراف داشته و ترکیب خوشایندی را ایجاد می کند.

مجموعه فضائی دوم در شمال خانه واقع شده و ترکیبی از حیاطی کوچک متصل به حیاط اصلی و فضاهایی در پیرامون آن می باشد. در جانب شمالی این حیاط تالاری واقع شده و دو سه دری جنوب این مجموعه، هم به حیاط اصلی و هم به حیاط کوچک پنجره دارند. در قسمت شمالی حیاط فرعی و جلوی تالار، حوضی قرار گرفته که حضور آب را در همه جای خانه یادآور می شود.

مجموعه سوم در جبهه شرقی شامل یک تالار مرتفع در میانه و چهار اتاق سه دری در دو طبقه طرفین آن می باشد. ورودی خانه شامل سردر، هشتی و چندین اتاق می باشد. هشتی ورودی از یک سو با پلکانی پرشیب به سطح حیاط و از سوی دیگر به پشت بام طبقه اول خانه راه می یابد. زیرزمین های خانه، در قسمت های مختلف آن پراکنده اند و با پله هایی به سطح حیاط مرتبط می شوند، اما زیرزمین های اصلی در زیر دو تالار خانه قرار دارند. (منابع و مراجع: الف-1)

معماری جهان، امارات، انستیتوی علم و تکنولوژی مصدر

"مصدر سیتی" یا "شهر پایدار مصدر" عنوان بزرگترن پروژه معماری و شهرسازی در عرصه ساخت و ساز "زیست پایدار" می باشد. این شهر  یکی از اصلی ترین مراکز اقتصادی و فرهنگی امارات متحده عربی به شمار می آید که در یکی از سخت ترین محیط های زیست طبیعی جهان، یعنی در صحرایی در نزدیکی ابوظبی در حال ساخت است. در تابستان و با در نظر گرفتن بادهای خشک بیابانی دمای هوا این منطقه به بیش از 60 درجه می رسد. این شهر قرار است کلان شهری عاری از هرگونه آلودگی و آلاینده های کربنی باشد و در مقایسه با دیگر شهرهای مشابه، مصرف آب در آن 60 درصد کاهش خواهد یافت. طراحی این شهر و تمامی ساختمان های آن بر عهده "نورمن فاستر و شرکا" می باشد. بی شک این پروژه که در سه فاز تعریف شده است و تکمیل آن تا سال 2050 به طول خواهد انجامید، عظیم ترین پروژه طراحی شده توسط این معمار صاحب نام انگلیسی خواهد بود.

دو شهر مصدر و ابوظبی به فاصله 17 کیلومتری از یکدیگر قرار گرفته اند که توسط یک سیستم راه آهن سبک به همدیگر متصل هستند و این به 60 هزار کارگر امکان می دهد که روزانه به این مرکز زیست سازگار رفت و آمد کنند. کل این شهر رو به شمال شرقی است تا جریان بادهای خنک شب در این شهر، بیشترین مقدار باشد و قرار گرفتن آن در معرض بادهای گرم روز کاهش یابد. همچنین در 6 کیلومتری اطراف این شهر دیواری به صورت یک محوطه مربع شکل قرار دارد که وظیفه محافظت شهر در مقابل بادهای شدید را بر عهده دارد.

علاوه بر کلیه اصول شهرسازی پایدار که در طراحی این شهر مدنظر بوده اند، تک تک ساختمان های آن نیز می بایست پایدار و مولد انرژی باشند. جهت گیری خیابان ها و ساختمان ها، حداکثر استفاده از باد طبیعی را برای سرمایش ممکن می سازد. از سوی دیگر سقف تمامی ساختمان ها توسط سایه بانی پوشیده شده است. برق اصلی شهر در حال حاضر از کارخانه فتوولتائیک خورشیدی 10 مگاواتی تامین می شود که بزرگترین کارخانه از این نوع در خاورمیانه است. گرمایش آب مصرفی شهر نیز به کمک تابش خورشید انجام می شود و از سیستم های متنوعی برای تصفیه و بازیافت پسماند آب شهری استفاده می شود.

حتی رستوران های این شهر نیز جز غذاهای طبیعی و ارگانیک غذایی سرو نمی کنند. بدیهی است که ورود اتومبیل های رایج به این شهر ممنوع بوده و تنها ماشین های برقی مجاز به تردد در شهر می باشند.

در ضمن کوچه هایی با عرض کم که بر شدت بادهای خنک می افزایند، استفاده از سایه بان در کوچه ها و میدان های شهری، استفاده از الگوی حیاط های مرکزی در سراسر شهر و همچنین تخلخل جداره های ساختمان، همگی اصولی از معماری سنتی اعراب می باشند که در ترکیب با روش های تکنولوژیک و پیشرفته  در این شهر به کار رفته اند. لازم به ذکر است که میزان مصرف انرژی  تک تک دانشجویان، ساکنان و واحدهای مسکونی شهر، توسط "پلیس سبز" قابل کنترل و محاسبه می باشد. مارتین پوتر، مدیر مرکز عملیات شهر مصدر و مشهور به "پلیس سبز" این مرکز چنین می گوید: "می خواهیم دقیقاً بدانیم که چطور این ساختمان ها کار می کنند. به این شکل می توان مشخص کرد که چه کسی بیشترین مقدار آب و انرژی را مصرف می کند، چه در آپارتمان و چه در آکادمی. برخی از دانشجویان در 16 درجه سانتی گراد نیز از دستگاه خنک کننده استفاده می کنند، در اینجا هوا 24 درجه است."

فاستر برای پیوند بیشتر ساختمان انستیتو علم و تکنولوژی مصدر با زمینه، از پانل هایی پوشیده با خاک سرخ صحرا و همچنین موتیف ها و تزیینات اسلامی در طراحی جداره ها استفاده کرده. این انستیتو، به عنوان  اصلی ترین واحد آموزش عالی در این شهر می باشد که جز اولین بناهایی است که در این شهر ساخته شد. همچنین تحقیقات این دانشگاه به توسعه پیرامون پایداری انرژی اختصاص دارد. (منابع و مراجع: ب-3)

اگرچه این شهر هنوز تکمیل نشده، اما جوایز و تقدیرات زیادی را از آن خود کرده. از جمله این جوایز می توان به، جایزه "شهر یا منطقه زیست پایدار سال" در مراسم جهانی اهدای جوایز تجدید پذیر ارنست و یانگ در سال 2007 و همچنین برنده جایزه بین المللی موسسه سلطنتی معماران بریتانیا در سال 2011 اشاره نمود.

معماری ایران، یزد، خانه شفیع پور

جبهه های شمالی و جنوبی و غربی خانه، فضاهای بسته در یک لایه و رو به حیاط می باشد. فقط جبهه شرقی این بخش از دو لایه فضایی تشکیل شده است: یک لایه آن اتاقهای رو به حیاط است و لایه دیگر فضاهای خدماتی و محروم از منظره حیاط است. بخش دوم بنا، که خود خانه ای است کوچک، در شمال بخش اول قرار گرفته و پاره ای از آن در طبقه اول و پاره دیگر آن در طبقه فوقانی است.

آنچه در طرح بخش اصلی خانه جلب نظر می کند فقدان فضای نیم باز مهم در میانه جبهه های حیاط است؛ یعنی در مرکز هر چهار جبهه حیاط اتاقهایی بزرگ قرار دارد: در میانه جبهه های شمالی و جنوبی و شرقی، پنج دری هایی با نماهای مشابه و در میانه جبهه جنوبی، اتاق ارسی. می دانیم که اتاق ارسی، اگر بازشوهای ارسی اش بالا رود، حال و هوای فضایی نیم باز (شبیه به ایوان) را پیدا می کند؛ و در این خانه، وجود بادگیری در انتهای این اتاق مکمل این حال و هواست.

وجود ارسی بزرگ در نمای جنوبی و ارسی هایی در طبقه فوقانی سبب شده که این عنصر پرجاذبه از عناصر اصلی در طرح نماهای حیاط شود. با وجود ارسی، چوب به مصالح نماها افزوده شده و در نتیجه، هم در رنگ وب افت مصالح حیاط تنوع پدید آمده و هم فضای حیاط لطیف تر و صمیمی تر شده است. استقرار ارسی بر بالای راهروها دهانه های آنها را مهم تر از حد معمول جلوه می دهد؛ و به این ترتیب، قاب راهروها، که معمولا نمای اتاقها را از یکدیگر تفکیک می کنند و حامیانی برای قاب مرکزی هر نما به نظر می رسند، خود نقطه ای چشم گیر در نما شده اند. علاوه بر این زیباترین ترکیب ارسی ها در نمای جنوبی بوده است، آنجا که یک ارسی بزرگ در میانه و دو ارسی در دو جانب فوقانی نما ظاهر شده بوده است.

در اتاقهای این خانه، طاقچه هایی چهارگوش در پایین و قابهایی با قوس جناغی در بالا ردیف شده است و در نتیجه، دیوارهای آنها به دو بخش بالا و پایین تقسیم شده است. سقف قوس کلیلی دارد؛ و لذا از یک بخش مرکزی افقی و مسطح و یک بخش حاشیه در میان دیوارها و سقف پیوند برقرار کرده است، چنان که به نظر می رسد بخش فوقانی دیوارها، یعنی همان قابهای بالایی به سقف اتاق ملحق شده. این حالت سقف را سه بعدی جلوه می دهد.

و بالاخره درباره حیاط دوم یا حیاط کوچک شمالی باید گفت که سطح اصلی آن در طبقه دوم واقع است و گودال باغچه آن به همراه اتاق شرقی کاربرد خدماتی دارد. برای رسیدن به سطح فوقانی این حیاط، نیازی به ورود به گودال باغچه و سپس حرکت به سمت بالا نیست؛ زیرا در همان ابتدای راهرو ورودی خانه، پلکانی برای آن تعبیه کرده اند. اتاقهای اصلی ابن بخش از خانه در دو جبهه شرقی و غربی طبقه دوم قرار گرفته. (منابع و مراجع: الف-1)